Rachel zegt vaak dat het leven als een werk in uitvoering is, een voortdurend proces waarin nog zoveel te ontdekken valt en zoveel uitdagingen aan te gaan zijn. Om eerlijk te zijn, voor haar is de reis zelf de aard van het zijn waarbij ze gebruik maakt van de misgrepen van haar hand; het oog van haar camera.
Haar fotografiewerken zijn een ontdekkingsreis naar schoonheid en een experiment in rauwheid. De gewoven patronen zijn tastbaar en ingewikkeld. Er is altijd een opmerkelijk element verbonden aan het proces en het beeld; de werken zijn hierdoor bovenal intrigerend en oefenen een buitengewone aantrekkingskracht uit op de kijker.
Het kijken naar deze werken is als het toeschouwen van een sensueel, surrealistisch experiment. Dit creëert een speelse atmosfeer met betoverende resultaten: pure fotografie zonder foefjes of kneepjes.
Rachel heeft aandacht voor kleur en hoe kleur het beeld zowel belichaamt als belast. In haar eigen woorden: “soms is het surrealistisch of vol van verwikkelingen die leiden tot nieuwe openbaringen.”
Haar meest recente werken borduren voort op deze ontdekkingsreis naar de puurheid van het wezen. Ze stelt zich kwetsbaar en tegelijkertijd fier op; een ontmaskering ontvouwt zich. Het is als een visuele alchemie: de figuren zijn als het ware een dansante architectuur gemaakt van lichamelijke constructies en materialen zoals garen, veren en textiel; alles samengesmolten, het maskeren is tegelijkertijd ook het ontmaskeren en de transformatie zelf is gevangen in het beeld. Door de beelden heen kijkende, vinden we een ander, een nieuw perspectief. Het is, zoals zij zelf stelt, een diepe verkenning van de innerlijke zelf naar de buitenwereld.
Haar werken hebben een tijdloze schoonheid; het ontdekken en ontwarren van de sierlijkheid van licht, welke de koers aanwijst van de reis die zij onderneemt. Ze schiet letterlijk de draden van het bestaan die verbinden en ook verbreken; de visuele alchemie van de morgenschemering en stralend nieuwe ochtenden.